عسل زنده چیست؟

عسلی است که مانند بدن انسان نسبت به گرما و سرما از خود واکنش نشان می دهد یعنی عسل زنده در گرما منبسط و رقیق می شود و خود را رها می کند و در سرما منقبض شده و در نهایت رُس می بندد که به آن شکرک می گویند (که ربطی به شکر ندارد!).
در واقع شکرک زدن عسل نشانه زنده بودن عسل است که عسل زنده در محیط گرم به حالت شفاف و معمولی برمی گردد.
عسل با آتش مستقیم به دیگهای عسل بدون آب در کارخانه، کُشته شده و کم خاصیت می گردد؛ که همان عسل ارائه شده در مکانهای توزیعی است.

خواص عسل:

عسل از دیدگاه منابع طب سنتی طبیعت گرم دارد و دفع کننده بلغم، سودا و رطوبات بدن از عمق بدن و سر می باشد.
آنزیم های عسل باعث تقویت فرایندهای هضم روده ای و فعال سازی عملکرد مخاط معده می شوند.
مصرف روزانه آن باعث افزایش گلبول های سفید و قرمز خون می شود.
مالش لثه ها با انگشت آغشته به عسل باعث استحکام لثه ها می شود.
مصرف آن توسط مادران شیرده و نوزادان و کودکان، اثرات مثبت فراوانی روی رشد کودکان دارد.
عسل خواص ضد میکروبی قوی دارد و تقریباً تمام انواع باکتری ها و ویروس ها بعد از چند ساعت در آن زنده نمی مانند.
همچنین گذاشتن عسل روی زخم باعث تحریک جریان خون و لنف در ناحیه شده و باعث تسریع در بهبود زخم می شود.
مطالب فوق تنها موارد محدودی از خواص غذایی و داوریی عسل است.

نشانه عسل خوب:
اصولاً یکی از نشانه های عسل خوب و درجه یک آن است که رس ببندد یعنی مانند کره و به رنگ کرم بشود (نه سفید رنگ) که به اصطلاح عام می گویند شکرک بسته است و اگر در آب سرد قرار دهید و کم کم گرم کنید به حالت اول باز گردد.
در فصل زمستان رس بستن سریع تر شکل می گیرد.